Over Mijn Lijk Deelnemers

In dit seizoen van Over Mijn Lijk laten vier deelnemers zien hoe zij omgaan met hun ongeneeslijke ziekte. Hieronder stellen we ze aan je voor:

Deze enthousiaste mbo-docent kreeg in februari 2024 te horen dat hij twee tumoren in zijn hersenen heeft. Wat begon met klachten zoals tijdelijk verlies van zicht en moeite met namen onthouden, werd eerst afgedaan als een tekort aan vitamine B12. Maar Koen vertrouwde op zijn gevoel en ging terug naar het ziekenhuis. Een scan bracht de harde waarheid aan het licht: een tumor van negen bij vier centimeter én een tweede aan de achterkant van zijn hoofd.

Toch liet Koen zich niet uit het veld slaan. Hij koos ervoor om positief te blijven en alles uit het leven te halen. Samen met zijn vrouw Bionda, met wie hij onlangs trouwde, kijkt hij vol vertrouwen vooruit. Hun bruiloft is vastgelegd door de cameraploeg van Over Mijn Lijk en belooft een bijzonder moment van dit seizoen te worden.

Met zijn deelname wil Koen anderen inspireren om te focussen op wat écht belangrijk is. “Mijn glas is altijd halfvol en ik hoop dat ik die positiviteit kan overbrengen en mensen kan laten zien hoe mooi het leven is.” Zijn kracht en optimisme maken hem een deelnemer die je absoluut wilt volgen.

Nicole heeft een man en twee kinderen. Op haar 32e kreeg ze de diagnose uitgezaaide eierstokkanker en vrij snel daarna volgde het bericht dat ze niet meer beter kon worden. Sinds dat bericht zijn de artsen levensverlengend gaan behandelen, wat betekent dat ze kijken of ze met bestraling of hormoontherapie haar leven kunnen verlengen.

Ze wist niet of die behandelingen hebben geholpen, maar een jaar later kreeg ze alsnog het bericht dat levensverlengende behandelingen ook niet meer mogelijk waren. Vanaf dat moment kreeg Nicole een levensverwachting van drie maanden.

De reden dat ze zo lang mogelijk wil blijven leven, is om haar kinderen zoveel mogelijk bij te brengen, te leren en te genieten van de momenten samen. En dat doet ze vol overgave: “Ik ben heel erg gezegend dat ik, sinds ik ziek ben, me bewust ben van een hele hoop mooie momenten waarvan ik anders nooit zo had kunnen genieten als dat ik er nu van heb genoten.”

Tycho had uitgezaaide darmkanker, “een zegelring carcinoom, om het duur te zeggen.” Dit is bij hem ontdekt toen hij 20 jaar was, waarna hij een traject van behandelingen en operaties onderging. Hij dacht er na acht chemo’s vanaf te zijn en probeerde een paar jaar lang zijn leven weer op te bouwen. Hij startte een studie, had de droom om in Berlijn te gaan wonen en wilde vooral veel met vrienden en familie zijn, verjaardagen vieren en vlaai eten. Want “dat hoort er ook allemaal bij,” zegt Tycho grappend.

In 2024 ging het echter opnieuw mis en kreeg hij pijn en hogere bloeduitslagen. Er bleek bij zijn heup weer kanker te zitten en dit keer was het echt foute boel. Iedere week werd duidelijk dat de ziekte op steeds meer plekken zat: heup, rug, lymfeklieren, alvleesklier en hersenvlies.

Met zijn deelname aan Over Mijn Lijk wil Tycho zijn verhaal kwijt en een stem geven aan mensen die in dezelfde situatie zitten. Hij wil meegeven dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven, meer naar elkaar moet omkijken, begrip voor elkaar moet hebben en je rijk moet rekenen met wat je hebt.

Marit woont in Drachten met haar moeder en haar vriend “of eigenlijk verloofde,” zegt ze liefdevol, die er heel vaak is. Twee jaar geleden kwam ze erachter dat ze ziek was. Ze vonden al snel een flinke tumor in haar been: botkanker. Na een jaar bezig te zijn geweest met chemo ging het goed en was Marit in remissie. Maar na een half jaar moest ze voor controle terug naar het ziekenhuis en kreeg ze helaas te horen dat er uitzaaiingen waren. Ze werd geopereerd aan een long, maar voor een operatie aan haar andere long was het al te laat. De kanker was te snel gegroeid om het weg te kunnen halen. Ze begon weer aan de chemo’s, al sloeg dat niet aan.

De overstap naar chemotabletten leek te werken, maar ook die zorgden niet voor een positief effect. Marit kreeg te horen dat ze uitbehandeld was. Al snel zette ze de knop om: “Ik kan er niks aan doen, dus ik moet ook niet proberen er iets aan te doen. Ik moet er gewoon het beste van te maken.” Marit zou het zonde vinden om terug te blikken en te zien dat ze al die tijd verdrietig zou zijn geweest. Ze is dan ook gewoon dingen gaan ondernemen in plaats van te wachten: met haar verloofde naar Japan en leuke uitjes organiseren.

Ze wil in Over Mijn Lijk laten zien dat zij niet haar ziekte is, maar nog volop geniet van het leven. Marit wil mensen meegeven om echt te leven en niet te wachten, want elke dag kan je laatste dag zijn. “Het maakt niet uit wat mensen over je denken en wat je doet. En je moet echt voor jezelf leven.”